Cognitief gedragstherapeut Valentyna Parobii biedt hulp aan Oekraïense vluchtelingen in Nederland en hulpverleners in haar thuisland. Als internationaal vertegenwoordiger van de Oekraïense vereniging voor CGT strijdt ze voor traumazorg, kennisdeling en erkenning.
Hoe ben je in Nederland terechtgekomen?
‘Tijdens de oorlog in Oekraïne ben ik met mijn kinderen naar Nederland gevlucht. Mijn vroegere werk als cognitief gedragstherapeut heb ik hier voortgezet; ik behandel Oekraïense cliënten, geef supervisie en trainingen aan behandelaren en werk daarbij samen met lokale behandelcentra en internationale beroepsverenigingen. Dit werk combineer ik met mijn rol als internationaal vertegenwoordiger voor de Oekraïense vereniging voor CGT (UACBT) binnen de European Association for Behavioural and Cognitive Therapies (EABCT).’
Wie zijn je cliënten?
‘Dat zijn vooral veel mensen die uit de Oekraïne gevlucht zijn. Sommige cliënten hadden al klachten, andere ontwikkelden die hier. De situatie waarin veel van deze mensen in Nederland terechtkomen is moeilijk. Verhuizen naar een ander land is vaak al een traumatische ervaring, zeker als dat onvrijwillig gebeurt. Taal, omgeving, cultuur: alles is anders. Daarbij wonen veel mensen in opvanglocaties, zonder enige privacy. Ze delen hun leefruimte en slaapzaal met vreemden uit andere delen van Oekraïne, met andere gewoonten, andere normen en waarden. Die cultuurverschillen, het constante lawaai in een gedeelde opvang, het wegvallen van hun sociale netwerk en het gemis van familieleden maken het nog zwaarder.
Sommige cliënten hebben vooral veel last van aanpassingsproblemen en stress, maar in de opvang verblijven ook mensen die diepgewortelde, traumatische oorlogservaringen met zich meedragen. Sommige van hen zaten maandenlang opgesloten in hun huizen, terwijl Russische soldaten buiten patrouilleerden. Ze wisten soms niet of hun dierbare, die bijvoorbeeld water was gaan halen, wel levend zou terugkeren. Of dat
