Suïcidale jongeren worden gekenmerkt door een grote emotionele geslotenheid, een lage frustratietolerantie, een geringe zelfwaardering en zwart-wit denken. Vaak hebben ze een geschiedenis van veranderingen achter de rug; met verhuizingen, schoolwisselingen en veranderingen in de gezinssamenstelling (bijvoorbeeld na een echtscheiding). Ze trekken vaak op met lotgenoten, met wie ze wel hun vrije tijd delen, maar niet hun gevoelens of zorgen. Daarbij komen ze nogal eens uit gezinnen met ouders die zelf ook kampen met psychische problemen en verslavingsproblemen, die grote moeite hebben met de opvoeding (onzekere ouders) en die niet altijd meer voldoende betrokken zijn bij hun kinderen.

Noot: dat laatste is vaak een gevolg van een langdurig interactieproces waarbij de communicatie tussen de jongere en diens ouders geleidelijk vermindert. De jongere vertelt zijn ouders