Als gz-psycholoog word je geacht te weten wat je moet doen als een patiënt zich in een gesprek suïcidaal uit. Hierover is literatuur beschikbaar en er zijn multidisciplinaire richtlijnen opgesteld. Welke basisvaardigheden worden er van een gz-psycholoog verwacht?
© mavoimages / stock.adobe.com
Remco is een aantal weken in behandeling en hij heeft verteld over een forse ruzie met zijn baas, het gebrekkige contact met zijn kinderen en zijn jarenlange somberheid. In een sessie geeft hij aan dat hij op dat moment in alle staten is: zijn vrouw blijkt de laatste twee jaar affaires te hebben gehad met andere mannen. Het is voor hem de druppel en hij vertelt dat hij een einde wil maken aan zijn leven. Wat wordt de gz-psycholoog geacht te weten en kunnen in deze situatie?
In het contact met patiënten moeten uitingen van suïcidaliteit altijd serieus genomen worden. Psychiater Van Staveren schrijft dat drie gedachten haar vaak hebben geholpen in situaties waarin sprake is van suïcidaliteit.1De eerste is dat de patiënt twijfelt over het doorzetten van een suïcide; waarom zou zijn pad anders dat van jou kruisen? De tweede gedachte is dat het onjuist is dat je iemand ‘op ideeën’ brengt door over suïcidaliteit te praten. En tot slot heeft het haar geholpen te bedenken dat het doel van een eerste gesprek heel simpel een tweede gesprek is. Als je het over een vervolggesprek kunt hebben met de patiënt, dan is er hoop.
Op basis van de literatuur, en in lijn met de Multidisciplinaire richtlijn diagnostiek en behandeling suïcidaal gedrag, wordt de gz-psycholoog geacht drie belangrijke vaardigheden te beheersen bij acute suïcidaliteit: het hanteren van de case-methodiek, het inschatten van suïcidaliteit, en het opstellen van een
