David van den Berg (36) glimlacht bij de herinnering aan de naïviteit waarmee hij als jonge GZ-psycholoog zijn oudere collega’s de stuipen op het lijf joeg. “Wat ben je in godsnaam aan het doen?”, vroegen die collega’s toen ze erachter kwamen. “Iemand met een psychose behandelen met exposure, dat kan helemaal niet, dat is levensgevaarlijk!” Maar het werkte goed, want die jongen knapte er ontzettend van op, dus ik begreep niet waarover ze zich druk maakten. Gelukkig stimuleerde mijn toenmalige supervisor en latere promotor Mark van der Gaag (hoogleraar klinische psychologie, VU) mij om door te gaan.’
Het verhaal van David van den Berg is kenmerkend voor de onbevangen blik waarmee hij tien jaar geleden als derdejaars student psychologie de ggz binnenstapte. ‘Ik liep stage op een gesloten afdeling voor mensen met een psychose.
Vanaf dag één dacht ik: wat is hier nog een hoop werk te verzetten. De mens achter de patiënt bleef er
