Ik luisterde naar inspirerende sprekers – bekende en onbekende Nederlanders – en was vooral onder de indruk van het verhaal van een jonge man die vertelde hoe hij vroeger op straat leefde, verslaafd was en diefstallen pleegde om zijn verslaving te bekostigen. In zijn woorden was hij een echte ‘pain in the ass’. Dit was zijn wereld en hoewel onveilig, lastig en moeilijk, voelde hij zich er tegelijkertijd mee vertrouwd. Zo was zijn leven, zijn comfortzone.

Hmm, klinkt bekend. Niet het verslaafd zijn en het straatleven, maar wel het blijven hangen in het bekende, hoe klote het ook is. Niet omdat je er bewust voor kiest, maar gewoon omdat het op een rottige manier toch vertrouwd voelt. Het lukte hem om eruit te stappen en nu vertelt hij zijn verhaal op symposia, tv en vandaag ook op deze dag. Comfortzone. Het woord blijft hangen, alsof iemand me steeds zachtjes in de rug prikt. Klinkt bekend. Hoewel ik dat pas goed in de gaten kreeg op het moment dat ik me buiten die zone waagde. Het schuren en wrijven, de