De vijfjarige Selina heeft forse gedragsproblemen in het pleeggezin waar ze al twee jaar woont. Ze kan als een blad aan de boom omslaan van heel lief naar agressief, waarbij ze blaast als een wilde kat, en ze slaapt slecht. Ze wil niet meer in haar eigen bed slapen, haar pleegouders zijn wanhopig. Selina heeft drugsgebruik meegemaakt en huiselijk geweld tussen haar oma en haar tienermoeder die een dissociatieve stoornis heeft ten gevolge van langdurig misbruik door haar vader. Rondom elk contact met haar moeder is ze een paar dagen ontregeld. Pleegmoeder vertelt dat Selina erg van poezen houdt. Ze heeft kleren met poezen, een dekbedhoes en kussensloop met poezen en wel twintig poezenknuffels. Iedereen in haar omgeving weet dat ze gek is van poezen en ze krijgt regelmatig iets cadeau, met name van haar moeder en oma. Ze barst ook regelmatig in huilen uit omdat ze Siri, de poes van haar oma, zo mist.
Als ik haar naar Siri vraag, begint ze te tekenen, ongelofelijk zo gedetailleerd. Ze vertelt dat Siri haar beschermde toen ze nog bij mama en oma woonde. Siri zorgde ervoor dat zij niet geraakt werd door rondvliegende flessen drank en zei dan dat mama en oma moesten stoppen met ruzie maken. Als ik haar vraag hoe Siri dat dan deed, springt ze op en begint te grommen. Haar hele lijf kromt zich en met uitgeslagen nagels en ontblote tanden springt ze met reuzensprongen door de kamer. Ik grijp mijn
