De Amerikaanse psycholoog Harry Frederick Harlow (1905-1981) werd bekend door zijn experimenten in scheiding van moeder en kind, afhankelijkheidsrelaties, en sociale isolatie, uitgevoerd met aapjes. Hiermee toonde hij het belang aan van zorg en aandacht voor de sociale en cognitieve ontwikkeling. Het meeste onderzoekswerk deed hij op de Universiteit van Wisconsin-Madison, waar de humanistische psycholoog Abraham Maslow korte tijd met hem samenwerkte. Harlows experimenten waren controversieel. Zo hield hij voor een van deze studies babyaapjes twee jaar lang in isolatiecellen, waar ze zwaar gestoord weer uit kwamen. In een ander experiment onderzocht hij het gedrag van resusaapjes. Daarvoor sloot hij een aapje op in een kooi met twee metalen apen. De ene kooi was omwikkeld met stof, maar het aapje kreeg geen melk; de tweede kooi was zonder stof, maar met melk. Harlow dacht aanvankelijk dat voedsel de belangrijkste factor was voor gehechtheid, maar het aapje koos voor de met stof omwikkelde dummy, zonder melk. Aanraking is een belangrijkere factor voor gehechtheid.

Heeft u bijzonder historisch beeld over de ontwikkeling van ons vakgebied? Laat het ons weten via GZ-Psychologie@bsl.nl