Mees (29 jaar, gefingeerde naam) werkte bij een bibliotheek. Hij voerde gegevens van een tevredenheidsonderzoek in, toen hij ineens spinnen over zijn beeldscherm zag lopen. Mees dacht: Oké, dit is niet helemaal normaal. Misschien gaat het even niet zo goed met me. Hij ging al jaren naar technofeesten en festivals, en trok vaak de hele nacht door met pillen en ketamine. Hij had ADHD en leed onder onzekerheid en toenemende stress. Enige tijd na de hallucinaties begonnen de wanen. Mees ging denken dat hij magische krachten bezat en raakte er meer en meer van overtuigd dat hij ‘naar een volgend level moest komen; naar een betere wereld waarin alle mensen iets bijzonders kunnen, zoals emoties telepathisch met elkaar delen, zonder woorden. Iedereen was daar al. Nu ik nog.’ En om in dat volgende level te komen, sprong hij vanaf vijfde verdieping van het balkon. Na de nodige medische en psychiatrische zorg herstelde hij van de psychose en werd weer zichzelf.

Een jaar later staat Mees nog altijd onder controle van een psychose-afdeling. De psychose is niet teruggekeerd, wel worstelt hij nog steeds met een middelenverslaving. Voor zowel zichzelf als zijn naasten besluit Mees zich daarvoor aan te melden bij een verslavingszorginstelling. Hij had daarover namelijk goede verhalen gehoord, van een vriend die daar eerder ook was geholpen. Mees’ eerdere behandelaren ondersteunen hem in zijn stappen en blijven betrokken. Hij wordt voor een intakegesprek uitgenodigd, maar als bij een tussentijdse screening blijkt dat hij een psychose heeft gehad, staat de