Moeder zou de kinderen niet meer slaan. Toch durf ik hier niet helemaal op te vertrouwen. Juist dat er wordt gezegd dat er geen enkele ruzie meer is, baart mij zorgen. Wie heeft er nou geen ruzie?!

De kinderen Pepijn, Lotte en Merel zijn aangemeld omdat moeder hen met een riem sloeg. De ouders geven aan te willen werken aan het probleem dat moeder soms op zo’n heftige wijze haar geduld verliest. Met moeder heb ik al een aantal sessies ‘agressiemanagement’ gedaan, maar deze komen niet echt van de grond omdat moeder blijft zeggen dat het goed gaat. Maar zodra ik in een sessie de gezinsleden samen zie, dan voel ik spanningen. Er zijn voor mij te veel signalen dat het toch nog niet zo goed gaat als ze zelf zeggen.

‘Maar hoe kom ik er nou achter?’, vraag ik met een lichte frustratie aan mijn team.

Het team reageert steunend, maar geeft ook aan dat we geen politieagenten zijn die op zoek gaan naar feiten. Gezinnen moeten zelf een stap in de goede richting zetten en je kunt hen vooral steunen en het vertrouwen geven dat ze bij jou