In de ggz wordt tegenwoordig vaak ingezet op groepsbehandelingen. Vooral voor relatief homogene patiëntpopulaties, zoals universiteitsstudenten, bieden groepsbehandelingen praktische voordelen. Er is echter is nog onvoldoende wetenschappelijk bewijs dat groepsbehandelingen ook even effectief zijn als individuele behandelingen. Gegeven deze beperkte evidentie kiezen zorgverleners naar ons idee soms te snel en gemakkelijk voor een groepsbehandeling.
Een casus: een 22-jarige studente geschiedenis heeft een depressieve stoornis en wordt verwezen voor psychotherapie. Aangezien er een wachttijd is voor individuele psychotherapie, overweegt haar behandelaar om groepstherapie te geven, wat sneller kan starten. De behandelaar vraagt zich echter af: is groepstherapie wel even effectief als individuele therapie?
Psychische problemen van studenten
Dat veel studenten psychische klachten hebben, is niet zo vreemd, want aan een vervolgopleiding beginnen, op jezelf gaan wonen en nieuwe sociale contacten leggen, zijn voor de meeste studenten niet alleen een mooie ervaring, maar ook een grote uitdaging. Een onlangs gepubliceerd Brits onderzoek laat zien dat 34,5% van de studenten aan een vorm van depressie lijdt, en dat 42,1% last heeft van een angststoornis.1 In Nederland is de basisbeurs sinds enige jaren afgeschaft en geven universiteiten tegenwoordig een bindend studieadvies. Bovenop dit alles kwam dit voorjaar nog de COVID-19-pandemie, een periode waarin scholen, universiteiten en studentenverenigingen voor langere tijd gesloten waren. Het aantal studenten met psychische klachten neemt al jaren toe en een verdere toename valt te verwachten; hoe moeten we er als professionals mee omgaan wanneer de zorgvraag de grenzen van onze capaciteit overschrijdt? Laten we een groepsbehandeling starten, dachten
