Hoe kom je tot een optimale samenwerking tussen organisaties in de praktijkopleiding, en wat zijn hierin de eerdere ervaringen van ggz-instellingen?
De veranderende, toenemende zorgvraag (door o.a. vergrijzing) en verschillende maatschappelijke en technologische ontwikkelingen hebben de visie op gezondheid veranderd. Dit heeft consequenties voor het zorgonderwijs; het is belangrijk om de postacademische psychologie-opleidelingen (P-opleidingen) zo flexibel en breed mogelijk op te leiden (langs diverse sectoren, doelgroepen, werkzaamheden en disciplines).1 Jaarlijks starten ongeveer 1.000 kandidaten met de GZ-opleiding. Met competentiegericht onderwijs worden zij voorbereid op een ‘leven lang leren’. Voorheen volgden de meeste kandidaten de praktijk-opleiding binnen slechts één organisatie, in één van zes sectoren: Basis GGZ of Specialistische GGZ, Verstandelijk Gehandicapten (VG)-, Verpleeg- en Verzorging Tehuizen (VVT); de Verslaving; de Forensische sector, revalidatie en de Academische en Algemene ziekenhuizen. Tegenwoordig volgt een groot deel van de kandidaten de opleiding op twee plekken, veelal verspreid over twee organisaties in verschillende sectoren.
Voordelen van samenwerken
De praktijkopleiding GZ is vaak georganiseerd binnen één organisatie, en soms is daarin sprake van samenwerking, omdat een instelling met gedeeltelijke praktijkerkenning alleen mag opleiden in samenwerking met een ggz-instelling (zodat opleidelingen alle benodigde competenties kunnen verwerven). Een samenwerkingsverband waarin meerdere organisaties met elkaar vorm geven aan de praktijkopleiding kan een aantal voordelen hebben:
1. Samenwerking kan ten goede komen aan de kwaliteit van het onderwijs; door uniformiteit in de selectieprocedures en infrastructuur van de opleiding, en door het waarborgen van de kwaliteit en continuïteit in de opleidingstrajecten.2
2.
