Zelf ben ik ook docent. Ik geef verschillende vakken aan de GZ-opleiding in Nijmegen en Utrecht. Ik keek daardoor mogelijk met andere ogen naar de lessen die ik zelf kreeg. Ik weet dat het lang niet altijd gemakkelijk is om een goede les te geven. Toch geloof ik dat een lesdag waarop vooral powerpoint-presentaties worden gegeven weinig meer-waarde heeft. Hoe kan dit anders? Een zet in de goede richting geeft auteur Remco Klaassen in zijn boek Verbaal Meesterschap.1 Daarin pleit hij onder andere voor afschaffing van powerpoint-presentaties. Hij stelt dat die doorgaans zoveel informatie bevatten dat een normaal menselijk brein al die kennis onmogelijk kan verwerken. Hierdoor wordt een presentatie algauw saai en haken toehoorders af. Op geheel eigen, humoristische wijze geeft hij in dit boek alternatieven om een groep betrokken bij de les te houden. Andere aanknooppunten voor goed onderwijs geeft Agnes Scholing in haar oratie Over de psychotherapeut en de buurvrouw.2 Ze verwijst onder meer naar interessant onderzoek van Bamelis e.a. (2014), over de effecten van schematherapie.3 In dit laatste onderzoek zijn de uitkomsten van onderzoek naar verschillende onderwijsvormen meegenomen. De onderzoekers vonden dat therapeuten effectiever zijn als tijdens hun opleiding minder werd ‘gepraat over’ een behandelmethodiek, maar ze in plaats daarvan veel voorbeelden kregen en in rollenspellen oefenden. Het mooie is dat dit effect was af te leiden uit een sterkere verbetering bij patiënten.
Gelukkig ben ik de afgelopen vier jaar ook veel goede docenten tegengekomen. In hun lessen werd inderdaad weinig ‘gepraat over’. Zij demonstreerden veel, waarna zij ons aanmoedigden om zelf met de lesstof en behandelmethodiek te oefenen. Zij lieten me de nieuwe behandelmethoden goed eigen maken, waardoor ik veel
