Saai is het zelden in het Penitentiair Psychiatrisch Centrum (PPC) van PI Haaglanden in Scheveningen, en ook de afwisseling in het werk bevalt behandelcoördinator Makram Shashtawy (1988) prima. 'Je weet nooit wat je 's ochtends aantreft'.
Als net afgestudeerd basispsycholoog kon je direct aan het werk in de Bijlmerbajes, hoe was dat?
‘Ik keek mijn ogen uit. Er kwamen mensen binnen die iets heel heftigs hadden gedaan en soms was ik de eerste met wie ze erover spraken. Ik weet nog goed dat iemand verdacht werd van de moord op zijn eigen kind. Wat bleek? Hij dacht dat ze het kind van hem wilden afpakken, dat ze het wilden vermoorden; en om het te beschermen had hij het toen zelf gedood. Zoiets blijft je bij. Op zo’n moment realiseer je je dat een dader vaak zelf ook slachtoffer is.’
Waarom vond je het een aantrekkelijke werkplek?
‘Ik vond het vooral een hele uitdagende werkomgeving. Toen ik voor het eerst een intern bijstandsteam in actie zag, mensen met helmen en schilden die waren opgetrommeld om iemand in een isoleercel te plaatsen. Hier werk je op het scherpst van de snede, dacht ik toen, daar wil ik deel van uitmaken.’
In 2017, na afronding van de GZ-opleiding werd u behandelcoördinator in PPC Haaglanden. Wat houdt dat werk in?
‘Op onze afdeling ben ik inhoudelijk verantwoordelijk voor de aansturing van een team van achttien verpleegkundigen en groepsleiders, en voor de behandeling van de twaalf patiënten die hier zitten. Ik stel hun behandelplan op en kan daarvoor een beroep doen op een psychiater, een basispsycholoog, een gz-psycholoog, een sociaalpsychiatrisch verpleegkundige en een vaktherapeut.
Een belangrijke taak van een behandelcoördinator is om al die
