Ongeveer 60% van de mensen met een ernstige psychische aandoening (EPA) heeft een psychotische stoornis.1 Mensen die een psychotische stoornis hebben of hebben gehad, zijn extra gevoelig om onder invloed van stress psychotische klachten te ontwikkelen. Dit maakt hen een kwetsbare groep. In dit onderzoek wordt daarvoor het begrip psychotische kwetsbaarheid gebruikt, dat betrekking heeft op alle gradaties van psychotische verschijnselen. Omdat er overlap is in de symptomen van psychotische stoornissen en bepaalde persoonlijkheidsstoornissen, is het niet altijd duidelijk wanneer er sprake is van comorbide persoonlijkheidsproblematiek bij een psychotische stoornis.2 In de context van psychotische stoornissen is er lang geen aandacht geweest voor aanwezige persoonlijkheidsproblematiek, vanuit de opvatting dat persoonlijkheidsaspecten zouden worden overschaduwd of gekleurd door de psychotische klachten. Omdat uit steeds meer publicaties blijkt dat deze opvatting meer nuance verdient, zijn er de afgelopen jaren verschillende wetenschappelijke studies naar psychotische klachten en comorbide persoonlijkheidsproblematiek verschenen.3 Uit deze onderzoeken komt veelal naar voren dat psychotische klachten en persoonlijkheidsproblematiek veel met elkaar te maken hebben, bijvoorbeeld doordat persoonlijkheidsproblemen een versterkend effect kunnen hebben op de psychotische symptomen. Een verbetering in de klachten die te maken hebben met persoonlijkheidsproblematiek geldt in het algemeen dan ook als een voorspeller voor een beter beloop van- en verminderde terugval in de psychotische klachten, hoewel dit verband nog weinig is onderzocht.4 In ieder geval is het belangrijk om aandacht te besteden aan deze subgroep van patiënten, vooral omdat de combinatie van psychotische kwetsbaarheid en persoonlijkheidsproblematiek de
