Cliënt is een 31-jarige man afkomstig uit Turkije, die sinds 2015 in Nederland verblijft. Hij is vader van een 5-jarige zoon en een 3-jarige dochter, en is vorig jaar gescheiden. Cliënt was werkzaam in de horeca maar is enige tijd geleden ontslagen, volgens zijn werkgever vanwege frequent verzuim. Cliënt ervaart echter dat discriminatie hieraan ten grondslag ligt. Hierdoor is hij in een neerwaartse spiraal geraakt en zijn bovendien grote financiële problemen ontstaan. Zijn vader is recent overleden. Naast het verdriet voelt de cliënt zich hier zeer schuldig over, omdat hij meent dat zijn vroegere politieke activiteiten in Turkije tot gevolg hebben gehad dat zijn vader nu is bezweken aan hartproblemen. Cliënt heeft last van prikkelbaarheid, voelt zich somber en moe, en benoemt veel lichamelijke klachten, in het bijzonder spier- en gewrichtspijn. Verder heeft hij nergens meer zin in, heeft hij moeite om zich te concentreren en slaapt hij slecht. Cliënt ligt veel op bed te piekeren, hij vindt dat hij niets heeft bereikt en niets waard is – hij voelt zich hopeloos over zijn toekomst. Classificerend is er sprake van een depressieve stemmingsstoornis (ernstig van aard) – verlies van werk, ervaringen van discriminatie, echtscheiding en het overlijden van vader zijn uitlokkende factoren in de klachten. Instandhoudende factoren zijn een passieve dagbesteding en de neiging zichzelf af te zonderen; cliënt put veel kracht uit zijn islamitisch geloof.