Na de artsen (de Eed van Hippocrates) en verpleegkundigen (de Belofte van Nightingale) hebben nu dus ook de gz-psychologen in Nederland hun beroepseed. Maar, zo vroeg GZ-psychologie aan Marc Verbraak, geestelijk vader van de eed, is zo’n plechtig afgelegde belofte wel nodig?
Het gesprek met de Nijmeegse hoogleraar Gezondheidszorgpsychologie en voormalig NVGzP-voorzitter Marc Verbraak vindt plaats kort nadat hij voor het eerst een diploma-uitreiking voorzat waarin de eed werd afgelegd. De plechtigheid liet hem bepaald niet koud, vertelt hij. ‘Bij ons verloopt de diploma-uitreiking zo dat ik de aanwezigen ontvang en kort iets zeg, waarna er een lezing volgt door een van de cursisten en de groep iets ludieks doet. Daarna worden de diploma’s uitgereikt, waarbij de cursisten persoonlijk worden toegesproken. Omdat we vonden dat dat het slotstuk van de middag moest blijven, hebben we de eedaflegging daarvoor laten plaatsvinden. Ik ben gaan staan, heb de tekst voorgelezen en de cursisten een voor een gevraagd om op te staan en de eed of de gelofte af te leggen. Ik vond het zelf een bijzonder moment en ik merkte uit reacties achteraf dat ook de cursisten en hun familieleden het zo ervoeren.’
’De rol van de gz-psycholoog dreigde ondergesneeuwd te raken’
Wie nam het initiatief voor het instellen van de beroepseed, en waarom?
‘In alle bescheidenheid is het in eerste instantie mijn idee geweest, toen ik nog voorzitter was van de NVGzP. Die vereniging is zes jaar geleden onder meer opgericht om de gz-psycholoog beter te profileren en te positioneren in het veld van de gezondheidszorg. Dat was nodig omdat de rol van de gz-psycholoog enigszins ondergesneeuwd dreigde te raken ten opzichte van die van de psychiater, de medisch specialist, de verpleegkundige en de psychotherapeut. Veel mensen weten niet goed wat een gz-psycholoog precies doet. Een recent onderzoek naar knelpunten die er vanuit het perspectief van de patiënt, zijn of haar naasten en de zorgprofessional bestaan in de psychologische en pedagogische zorg liet zien dat een verduidelijking van de beroepenstructuur nodig is. Het onderscheid tussen de gz-psycholoog, de klinisch psycholoog en de psychotherapeut blijkt voor al deze partijen moeilijk te maken, zelfs voor zorgprofessionals. Als ik mensen uit het veld hiernaar vraag, krijg ik meestal een antwoord over het verschil in opleiding, niet over het verschil in wat ze doen.’
Maar op die vraag geeft de beroepseed toch ook geen antwoord?
‘Nee, maar ik wil
