Op 17 september verscheen formeel het herziene Handboek voor gz-psychologen. De publicatie werd luister bijgezet tijdens een symposium, met lezingen die vooral de competenties van een gz-psycholoog belichtten. In mijn bijdragen aan het boek en symposium ben ik ingegaan op diversiteit in de gz-praktijk. Er zijn daarvoor weliswaar tools en handreikingen voorhanden in de vorm van een cultureel-interview (bijlage bij de DSM) en een (generieke) module Diversiteit (bijlage bij de zorgstandaarden), maar het cruciaalst is toch wel de attitude van het geïnformeerde niet-weten. Dit betekent dat de gz-psycholoog de wetenschap en expertise over ziektebeelden paraat heeft, maar op zoek gaat naar de vertaling ervan bij de cliënt. Kennis over de vele culturele achtergronden en landen van herkomst kan nooit volledig zijn, ofschoon wel behulpzaam. Nee, een waarachtige nieuwsgierigheid is het allerbelangrijkst: met een attitude van belangstelling naar betekenisverlening, ervaringen en verschil in de context, kunnen culturele verschillen worden overbrugd zonder dat ze teloorgaan. Hoe saai zou het worden wanneer we allemaal hetzelfde denken en doen? Wanneer de verschillen tussen mensen, in hoe zij zich kleden, eten, verhalen vertellen, schrijven etc. verdwijnen. Diversiteit is een rijkdom. Daar moeten we verstandig mee omgaan.
