Klinisch psycholoog Gerben Beldman schreef een serie artikelen waarin hij de actuele kennis over trauma en schuldgevoelens op een rij zet. Dit tweede artikel, over schuldgevoel na seksueel misbruik, schreef hij samen met klinisch psycholoog Iva Bicanic.
Bert is een man van begin 50 met een stoer uiterlijk. Hij meldt zich aan voor hulp omdat nare herinneringen uit zijn kindertijd steeds vaker opkomen, wat voor hem ondraaglijk wordt.
De ouders van Bert waren alcoholverslaafd en keken nauwelijks naar hem om. Een goede vriend van vader (Piet) had wel oog voor hem. Hij ondernam leuke activiteiten met Bert: ze gingen samen naar voetbalwedstrijden van PSV, aten ijs en keken leuke films. Bert bleef vaak bij hem logeren. Dat was aan de ene kant gezellig, maar ook verwarrend omdat Piet hem seksueel misbruikte. Dan keken ze porno en moest Bert Piet aftrekken. Of gingen ze samen douchen en moest Bert allerlei handelingen bij Piet uitvoeren. Het seksueel misbruik duurde van zijn 8e tot zijn 15e jaar. Na een geslaagde exposure-behandeling was de ergste angst voor de beelden van het misbruik afgenomen. Wel bleef een schuldgevoel aan Bert knagen: hoe kan het dat ik me niet heb verzet? Sterker zelfs: hoe kan het dat ik al die jaren naar Piet ging, ook al wist ik wat er zou gebeuren? En hoe kan het dat ik daarbij regelmatig ook zelf een erectie had? Bert vertelt dat hij het meest last heeft van deze continu terugkerende vragen.
